MUZISCH PORTFOLIO

HOOFDTAAK

3. Als je erop let, zie je ze overal (Beeld)

Een vuilbak, iets dat we allemaal kennen maar eigenlijk nooit op letten tot je het echt nodig hebt om iets weg te gooien. Ik heb zelf wel even moeten nadenken over welk voorwerp ik juist ging nemen, gewoonweg omdat je er nooit op let. Maar door een paar keer door de straten te wandelen viel het mij heel erg op de hoeveelheid vuilbakken er waren. Het is pas als je er echt aandacht aan besteed, dat je het echt OVERAL gaat zien. Dit was een opdracht uit mijn comfortzone.

Het was wel niet altijd even eenvoudig om het te fotograferen, er moest telkens een persoon bij zijn om mij te fotograferen zodat er niet alleen selfies waren. Het was vaak zo dat ik vergat om een foto te nemen en dan achteraf dacht ik damn it. Maar zoals ik al zei, je moet er echt op letten anders valt het niet op, althans voor mij niet. 

Je hebt vuilbakken in verschillende contexten, en hoe meer je erop let in hoe meer contexten je het voorwerp ook zal zien. In het begin heb ik mij vooral gefocust op het straatbeeld waarin dit voorwerp voorkomt. Maar door er ook een hele tijd mee bezig te zijn, zie je ook dat je thuis vuilbakken hebt, ook de compostvuilbak vanachter in de tuin, vuilbakken die we gebruiken om onze doekjes in te gooien na de een kar ontsmet te hebben in de supermarkt, ... . 

Ik heb ook getracht om niet altijd dezelfde pose aan te nemen bij elke foto, maar hierin ook te variëren. Alsook mijn mimiek hier soms eens een keertje in te laten blijken. 

Zelfevaluatie:

• Ik kan het voorwerp in zijn verschillende contexten plaatsen. Goed
• Ik kan de afbeeldingen in kleur fotograferen. Goed
• Ik fotografeer mezelf bij het voorwerp. Ok, maar soms mocht ik nog meer met de foto's spelen en mezelf er in verwerken 

6. Bewegen met contrast (Beweging/dans)

Bewegen met contrast wel, het was geen simpele opdracht. Je zou denken dat het makkelijker gaat omdat je met één iemand van de groep geen rekening mee moet houden omdat die toch alles in contrast doet. ABSOLUUT NIET. Ik heb ervoor gekozen om deze opdracht met Bianca en Shelsy te maken. Shelsy is hierbij diegene die in contrast danst. 

Bij het kiezen van de opdrachten dacht ik dat dit een opdracht zou zijn uit mijn comfortzone. Maar van zodra we eraan begonnen merkte ik dat dit wel een uitdaging was. En het meteen een opdracht werd uit mijn stretchzone. Ik moest wel degelijk rekening houden met Shelsy en al zeker met Bianca. Om de dingen op hetzelfde moment uit te beelden. Wat soms ook niet altijd even goed lukte. Wat ik ook merkte was dat zowel Shelsy, Bianca als ik de opdracht op een heel andere manier beleefde. Bij sommige was het meer hun ding en wouden het zo snel mogelijk GOED afhebben en bij andere kon er wel al eens een lachje of pleziertje af. 

Soms moesten we het wel 5 keer opnieuw opnemen omdat er iets niet goed was, uit contrast of juist teveel overeenstemming met Shelsy. 

Ook, de opdracht werd uitgevoerd op dat moment zonder muziek, dus voor ons was het, of althans voor mij iets onnatuurlijk. Ik dans heel graag maar nu moest het gefilmd worden, het moest goed zijn, wat het een beetje onnatuurlijk maakt voor mezelf. Want dansen is mijn passie, maar zelf had ik nog nooit in contrast (bewust) gedanst. Wat wel een hele leuke uitdaging ook is. 

Als voorwerp hadden we alle drie gekozen voor een gieter. Waarbij Bianca en ik allebei een grote emmer vasthielden, en Shelsy dan in contrast een klein emmertje. We hebben er ook voor gekozen om ook speciaal deze muziek te nemen. Omdat het ook totaal een ander contrast vormt dan wat wij daar aan het performen zijn op dat moment. De muziek staat met andere woorden volledig in contrast met de bewegingen die we daar uitvoeren. Wat wel een leuk extraatje was. 

Zelfevaluatie:

• Je kan goed in beeld brengen wie er in contrast dans ten opzichte van de anderen. Goed
• Je kan tijdens het dansen ook op elkaar inspelen. Ok

11. Creatief met eten (Beeld)

Food, my favourite! 🤤 Het water loopt me terug in de mond bij het zien van deze foto's. Dit was een opdracht uit mijn comfortzone.

Aan de linkerkant heb ik gekozen om mijn lievelingsgerecht van in de winter te fotograferen, namelijk: een ovenschotel met gehakt, aardappel en bloemkool. En zoals de bomma zou zeggen met "witte saus" (bechamelsaus). Het is dankzij haar dat ik bloemkool ben beginnen eten, aangezien ik nog al een moeilijke eter ben. En kijk nu, mijn lievelingsgerecht. Als bissociatie bij dit gerecht koos ik voor een kerstbal. Iets dat er compleet niet bij past. Maar mij wel meteen brengt naar kerst! Wat mijn favoriete periode van het jaar is.  Ik heb hierbij ook bewust gekozen om als achtergrond de kerstboom te gebruiken omdat de kerstbal die op het eten staat, van daar afkomstig is. Mocht ik voor een andere achtergrond gekozen hebben dan de kerstboom zou ik gevonden hebben dat de eigenheid van dit gerecht en deze bissociatie verloren zou gegaan zijn.

Aan de rechterkant, de kerststronk! My all time favourite. Dessertjes is echt helemaal mijn ding. Mocht ik kunnen zou ik wel elke dag taartjes naar binnen werken. Oops! Ik heb voor de kerststronk gekozen omdat het een dessert is waar ik heel het jaar naar uitkijk om te eten. Thuis weten ze al dat ze niet met een ijstaart moeten afkomen. Het moet een kerststronk zijn met veel slagroom en ananas binnenin. Als bissociatie heb ik gekozen voor een make-up pallet. Ook iets wat er niet bij past. Ik heb voor deze bissociatie gekozen omdat make-up voor mij iets is wat ik als essentieel voor mezelf beschouw. Ik ben een heel onzeker persoon wat betreft uiterlijk enzoverder, en vroeger werd ik hierdoor gepest. Zeker als meisje wanneer je in je puberperiode zit. En het gevoel van make-up te dragen geeft mij eigenlijk een "laagje bescherming" zodat ik mij "veiliger" voel. Ik heb ook bewust hierbij gekozen voor een gebruikt make-up pallet. Voor mij geeft dit wat karakter. Omdat er ook al zoveel kleur/drukte zit in de taart en toch wel wat verschillende kleuren in het kleurpallet heb ik gekozen voor een rustige achtergrond. Hierbij heb ik wel gekozen om te fotograferen vanuit vogelperspectief. 

Zelfevaluatie:

• Je kan een interessante bissociatie tot stand brengen, waarbij 2 voorwerpen niets met elkaar te maken hebben. Goed
• Je kan je achtergrond afstemmen op wat er in de foto gebeurt. Eerste foto goed, tweede ok
• Je brengt de beide materialen (eten en de bissociatie) goed in beeld. Goed (bij de eerste foto beter omdat de kerstbal op het eten stond, bij de tweede ook goed aangezien ik de taart niet wou beschadigen met het kleurpallet) 

12. Dance Challenge: Jerusalema (Beweging/dans)

De partyhit van het jaar, vanuit ons kot weliswaar. Zelf had ik het dansje nog nooit gedaan alvorens ik zag dat het één van de opdrachten was van het muzisch portfolio. Ik dacht in het begin, elk danspasje is hetzelfde in andere richtingen wat het heel ingewikkeld maakte. 

Ik dans van nature heel erg graag, maar absoluut niet voor een camera, wanneer het gefilmd moest worden. 

We besloten als groep om onze videoclip origineel aan te pakken. En er een echte videoclip van te maken. Waarin Bianca met de kindjes op stap is en waar Jerusalema opeens op de radio te horen is. Ze komt Shelsy en mij tegen en we dansen spontaan mee en zetten het feestje verder in de tuin. 

Het was een opdracht uit mijn stretchzone omdat je je bloot moet geven aan de anderen, maar ook aan de camera. En soms denk je dan "Doe ik het wel goed?" "Is dit pasje wel oké?"  Wat zeker heeft meegespeeld is dat ik de opdracht in een veilige omgeving heb kunnen uitvoeren, samen met mijn vriendinnen aan mijn zijde. Verder hebben we de stukjes talloze keren moeten opnemen. Soms waren we niet gelijk, het kwam niet overeen met de muziek, ... wat soms wel wat voor frustraties zorgde. Maar de zin bij ons alle drie was er absoluut wel. 

Vooral de eigen dansstukjes was even een blokje waar ik over moest. Omdat je dan alleen staat, voor de camera en Shelsy en Bianca achter de camera te kijken. Ik denk ook dat je in mijn ogen op dat moment "de angst" om het zo te zeggen ook ziet, of beter gezegd hoe onwennig het voor mij voelde op dat moment. 

Maar, het eindresultaat mag er zijn! En ik ben super fier op ons drie dat we dit tot een goed einde hebben kunnen brengen!

Zelfevaluatie:

• Ik maakte de opdracht met 3 studenten. Goed
• De dans is gebaseerd op Jerusalema, maar bevat ook eigen dansstukjes. Goed (bij mijn stukjes mocht er meer variatie inzitten)
• De muziek is goed hoorbaar. Goed
• Je montage heeft wisselend camerastandpunten. Goed 
• Elke danser komt goed in beeld. Ok 
• Jullie filmpje heeft een duidelijke sfeer. Ok (was niet makkelijk om een leuke dag in de zomer weer te geven in de winter op een regenachtige dag😉)
• Je filmpje getuigt van durf om te dansen. Matig 

14. De verkoop: (rol: publieksgerichtheid) (Drama)

O M G, wat een ervaring en meteen een opdracht totaal in mijn paniekzone! Drama is één van de muzische domeinen dat voor mij erg ver van mijn bed staat. Acteren is een gegeven waar ik het moeilijk mee heb, het doen alsof. Je inleven in een rol, niet lachen, serieus houden, ... . Ik wou toch deze opdracht persé doen omdat het juist een uitdaging is voor mezelf. En om het nog eens extra spannend te maken heb ik de opdracht ook uitgevoerd met mijn beste vriendin, waar ik mezelf echt wel helemaal moest blootgeven. 

Ook omdat ik in het filmpje een doodgewone dennenappel moest verkopen en daar een heel gepassioneerd verhaal rond moest vertellen. Dat maakt het nog eens een heel stuk moeilijker vind ik voor mezelf omdat het geen realistische situatie/verhaal was.
Maar, wat het voor mij wel lachwekkend maakte. En ook opnieuw een uitdaging op zijn beurt voor mij was. 

Maar hoeveel keer ik het niet opnieuw heb moeten doen was echt onvoorstelbaar, als het geen 20 keer wel was. En na 20 keer denk je wel al eens aan opgeven, het lukte gewoonweg niet. Oftewel verspreek ik me, lach ik, denk ik teveel na tijdens de "show", ... . Vooral omdat de persoon die er ook in meedoet heel de tijd achter de camera zat te staren wat het nog wat onwenniger maakte voor mezelf. Alsook heel onzeker. Doe ik het wel goed? Lacht ze mij nu uit? Iemand die heel de tijd op je lip staat te kijken hou ik niet van, zeker omdat het iets is dat echt totaal mijn ding niet is. Ook omdat zij dan ook begint te lachen op bepaalde stukken zoals (1min38) en dan dacht ik oké we hebben het al zo vaak opnieuw gedaan, Tunke hou je serieus en doe verder. En tot mijn grote verbazing is dat ook gelukt op dat moment. Misschien ook omdat ik toen dacht, als het nu niet lukt gaat het nooit lukken.

Maar zij was op haar beurt wel een grote inspiratiebron, je leert ook op elkaar inspelen en rekening te houden met elkaar wat heel erg belangrijk is in drama. Ook gaf ze feedback en ideeën waarmee ik rekening zou kunnen houden. 

Het is niet omdat het een opdracht is uit mijn paniekzone is, dat het daarom minder goed moet zijn dan alle andere opdrachten. Ik wou het erg goed doen, op alle details letten dat belangrijk zijn om deze opdracht tot een goed einde te brengen. 

Maar wat ik wel weet is, dat ik apetrots mag zijn om het eindresultaat. Ik merk van mezelf dat ik vooruitgang heb geboekt in het me muzisch, meer bepaald drama uit te drukken. Ik durf al wat meer dan vorig jaar. Op een bepaald moment was het ook gewoon de knop op 0 zetten anders gaat het toch niet lukken. En daarom ben ik toch fier op mezelf, dat ik stilletjes aan uit mijn schulp, stap voor stap aan het openbloeien daar in. Maar ik ben er nog lang niet. 

Geniet van het resultaat!

Zelfevaluatie:

• Je kan overtuigend een verhaal overbrengen. Goed (naar mijn gevoel, ik kom van ver en dit vind ik al een hele goede vooruitgang, het is niet perfect als ik echt in de drama wereld zou zitten, maar voor mezelf, puur op mezelf ingespeeld vind ik dit al goed).
• Je kan je mimiek/stem aanpassen aan de gepaste situatie. Goed
• Je kan samen met een tegenspeler een goede scène neerzetten. Matig 

18. Emotiekaarten (Drama)

Emoties, iets dat we elke dag ervaren in al zijn facetten. Waar je ook onbewust mee bezig bent dag in dag uit. Je trekt wel eens een raar gezicht als je iets non-verbaal wil uitleggen, maar staat er nooit bij stil dat je echt die gezichtsuitdrukking maakt. 

Maar nu bij deze opdracht moest het een beetje bewust gaan gebeuren die gezichtsuitdrukkingen maken, wat natuurlijk weer een heel ander gegeven is. Ook terug vooral, omdat niet ik de foto's heb gemaakt maar iemand anders die er terug staat op te kijken. Ik wou helemaal geen selfies nemen, wanneer je in profiel staat, is dit al veel mooier gepresenteerd vind ik. Vaak is het dan ook moeilijk om de opdracht serieus te doen, wanneer er iemand op staat te kijken, ook weer om niet te lachen. En wat voor mij speelde was het "op commando" spelen van die emoties. Je maakt ze zoals ik al zei, voortdurend onbewust maar nu er echt bij stilstaan en de foto's ook zien is een beetje confronterend. Je denkt ook na van: "Oei, kijk ik dan echt zo als ik boos ben?" 

Zelf heb ik ook getracht om ook rekening te houden met de kleur van de foto, contrasten, de lippenstift die erop werkt, de achtergrond.

En je zou denken, 6 emoties, poepsimpel. Niet dus. Ik heb er echt lang over zitten nadenken welke emoties ik zou nemen. Ik wou niet alleen de emoties nemen die iedereen zou nemen zoals blij, boos, bang,... Maar ik wou er ook wat specialere varianten instoppen. En het mezelf hier ook niet weer te makkelijk te maken. Ik vind het een uitdaging als ik wat uit mijn "kot gelokt" word. Zo leer je denk ik ook alleen maar nieuwe dingen bij. 

Daarom is het een opdracht uit mijn stretchzone. 

Zelfevaluatie:

• Je kan uit elke afbeelding afleiden over welke emotie het gaat. Goed
• De manier waarop de foto werd genomen (contrast, achtergrond, kleurcontrasten,...). Goed
• Mimiek. Goed, maar misschien kon ik hier en daar mezelf nog expressiever laten overkomen door er een beetje in te "overdrijven"

27. Inspelen op elkaar (Beweging/dans)

De opdracht des duivels voor mij, ik dacht toen ik eraan begon, dit zal misschien een opdracht zijn uit mijn stretchzone, maar van zodra we eraan begonnen bewees het tegendeel zich en werd het een opdracht uit mijn paniekzone.

Ik heb de opdracht gedaan in een voor mij niet-vertrouwde omgeving. De opdracht werd bij opgenomen bij het meisje die ook meespeelt opgenomen. En omdat achter de camera een heel groot raam stond kon ook iedereen ons zien dansen en eigenlijk gekke bewegingen zien uitvoeren. 

En omdat ook iedereen je kon zien, en soms er al wel eens iemand voorbij passeerde stopte we ook meteen omdat het zo onwennig voelde en misschien ook een beetje omwille van het feit van: "Wat zouden die mensen wel niet denken dat die twee daar aan het doen zijn?" 

Om het toch zo veilig mogelijk te maken voor mezelf heb ik de opdracht uitgevoerd met mijn beste vriendin.
We kennen elkaar al jaren en je zou het misschien niet zeggen maar voor deze opdracht moet je elkaar echt wel goed kennen en ook inspelen op elkaar, rekening houden met elkaar, vooral het aanvoelen is een heel belangrijk aspect in dit stuk. 

En dat was niet altijd even gemakkelijk. Soms begon zij wat te vroeg, de andere keer ik. Ook de muziek speelde hierin een belangrijke rol. Ook om het hier terug "veiliger" te maken kozen we voor muziek waar we ons allebei goed bij voelde en dat we ook goed kende, welk ritme de muziek heeft om zo ook te kunnen aanvoelen wanneer de andere persoon een antwoord moest geven op de beweging van de andere. 

Ook omdat de opdracht minimum 2 minuten moest duren was het soms ook echt wel improviseren op het moment zelf. Vooral naar het einde toe. Het begin kenden we allebei heel erg goed omdat we het al talloze keren hadden opnieuw moeten doen. 

Soms was het echt een geklungel we moesten onder de camera kruipen, achter de camera, naast de camera... Om soms vanuit andere punten tevoorschijn te komen wat voor de nodige blauwe plekken zorgde. 🥴

Een fijne herinnering aan deze opdracht was de spierpijn die we allebei de dag erna hadden! 

Maar wel een hele goede opdracht om het vertrouwen naar elkaar toe te oefenen en echt ook elkaar aan te voelen hoe goed je elkaar kent! Mooie uitdaging voor ons allebei is het geweest! 

Zelfevaluatie:

• Het werd gefilmd in zijn geheel, camera op een fix punt. Goed
• Er werd een pure opname gebruikt, geen knip en plakwerk. Goed
• Je kan elkaar aanvoelen op het juiste moment. Ok (dit kon beter)

39. Ontwerp een stoel (Beeld)

Een opdracht waar je veel creativiteit en fantasie voor nodig hebt. Want toen ik begon dacht ik hoe kan ik ooit van een plant een stoel maken? Ik heb talloze planten opgezocht en steeds ook meteen erbij nagedacht hoe ik hier een stoel van kon maken. Tekenen is absoluut niets voor mij, ik heb het geduld er niet voor om iets neer te zetten, met al zijn details, want zo ben ik. Het moet in detail goed zijn of ik begin er niet aan. 

Ik schetste en schetste maar, maar niets voldeed echt aan hetgeen wat het eigenlijk moest voorstellen. En toen wist ik ook dat ik niet op de juiste manier aan het werken was. 

Ik moest gewoon puur een plant kiezen zonder er al een stoel in te zien. Gewoon een plant en niets meer. Ook al een hele uitdaging want je weet niet op voorhand of het wel goed zal lukken, of ik er ooit wel een stoel van zal kunnen maken. Eventjes de controle kwijt. Daarom is dit ook een opdracht uit mijn stretchzone.

Ik heb (bewust) gekozen voor de Aloë Vera plant. Omdat het een plant is zoals geen andere.
De consistentie van de plant binnenin waar een soort gel in zit en die wij dames, gebruiken om op ons gezicht te smeren of in onze haren. 

Nadat ik de plant had getekend zag ik het eigenlijk wel al vrij snel in hoe ik de stoel hierin kon verwerken, meer bepaald een krukje waar je op kan gaan zitten. De takken/stengels van de Aloë Vera plant zorgen als ondersteuning. Het ronde 3D ding bovenaan stelt het zitvlak voor waarop je kan gaan zitten. 

Dan moest ik ook nog een keertje stilstaan bij de kleuren die ik ging verwerken in mijn creatie. Zelf wou ik niet overdrijven in het gebruik van kleur, maar wel te experimenteren in welke kleuren er bij elkaar passen. Alsook met de tinten van kleur. Zelf vind ik dat de kleuren goed op elkaar afgestemd zijn. Ook qua patroon in het zitvlak zelf wou ik niet overdrijven omdat ik dacht dat het dan "te druk" ging worden. Daarom heb ik gekozen voor een patroon van driehoekjes.

Een leuk extraatje aan deze opdracht dat ik zelf vond om zelf een naam te gaan verzinnen bij mijn creatie. Daarom heb ik gekozen, mocht de stoel ooit te verkrijgen zijn in de Ikea om hem: Aloë Chaisera te noemen. 

Aloë van Aloë Vera, en Chaisera van "chaise in het Frans".

Zelfevaluatie:

• Je ziet duidelijk het verschil tussen de stoel (krukje) en de plant, maar vormen samen een mooi geheel. Goed 
• Je dacht tijdens het tekenen aan je plant en niet meteen aan de stoel. Ok, ik heb mezelf hierin herpakt tijdens het uitvoeren van de opdracht en zo ook helemaal opnieuw begonnen
• Je werkt met kleur. Ok

54. Compositie maken met samples (Media/muziek)

Muziek, that's my thing. Een opdracht compleet in mijn comfortzone. Het was iets dat ik helemaal op mijn eentje kon maken, op mijn eigen tempo waar ik ook mezelf niet fysiek moest laten tonen. 

Ik zelf, luister voortdurend naar muziek. En ik vond het zelf een heel leuk gegeven dat ik nu mijn eigen muziekstukje/liedje mocht gaan uitvinden en componeren. En er eigenlijk ook volledig mijn ding mee te doen. Daarom heb ik ook beslist om aan de slag te gaan met mijn lievelingsgenre van muziek, wat meer dance. 

Zelf probeer ik altijd met de beste dj's apps zelf een liedje te proberen remixen maar dat blijkt toch niet zo simpel. Met Garageband was het in het begin ook wat zoeken hier en daar, naar welke instrumenten ik zou nemen, welke instrumenten het beste bij elkaar zouden passen, toonhoogte's etc. 

Ook, welke dingen laat ik terug komen in het stukje en welke niet. Maar ik heb dit stukje eigenlijk helemaal puur op het gevoel gemaakt. 

Ik heb vorig jaar ook daarom gekozen tijdens de creastage voor muziek omdat ik mij in muziek ook het beste kan uitdrukken en waar ik mezelf in terug kan vinden. Toen hebben wij ook mogen experimenteren met allerlei doodgewone geluiden en hebben we zo ons mini-showtje opgebouwd. En ik was daar achteraf heel erg fier over. 

Heel dit stukje dat je zal horen is echt op de moment zelf gemaakt, alles achter elkaar zonder een pauze of op de moment na te denken wat past er hierachter, wat doe ik nu... Ik had zoiets van, verstand op 0 en gaan! 

En ik ben heel erg fier op het eindresultaat, misschien zit er een carrière in om na de opleiding op Tomorrowland te gaan draaien? 🤪 Keep on dreaming... 🤪

Zelfevaluatie:

• Je kan stukjes in je muziekstukje laten terugkomen: Goed.
• Je kan je muziekstukje (rustig) opbouwen en later terug afbouwen. Goed  
• Je maakt gebruik van verschillende geluiden en samples. Goed, ik wou er zelf geen warboel van maken van van alles tezamen. Het is compact, maar een mooi geheel.
• Je kan bepaalde componenten juist aftoetsen hoelang ze moeten duren. Ok, maar hier en daar zijn er stukjes in die andere duur nodig hadden

57. Nieuwe boekenkaft (Media)

Door Tunke

Originele boekenkaft

Een nieuwe boekenkaft ontwerpen, één van de leukste dingen die ik doe is dingen ontwerpen. Zelf heb ik grafische communicatie gestudeerd in het middelbaar en daar moesten we voortdurend dingen ontwerpen. Maar wat ik nog niet gedaan had was een boekenkaft ontwerpen! Ik vond dat "Het grote circusboek", het origineel wel een opfrisser kon gebruiken na al die jaren. 

Ik wou de kaft, frisser, aangenamer maken met sprekende illustraties. Zonder hierin te overdrijven. Wat zowel kind als ouder meteen aantrekt om het boek erbij te nemen en te kopen. Ook moet je natuurlijk rekening houden dat je een wat speelser lettertype neemt bij een boek over het circus dan een saai lettertype zoals bijvoorbeeld "New Times". 

Je ziet ook dat de kaft echt helemaal over een andere boeg is gegooid, omdat ik het ook wel echt nodig vond. De originele kaft vond ik echt maar niks, een beetje oud, van een andere tijd. Veel circus stond er niet op de kaft vond ik buiten 2 mannetjes en dan daar nog in het mini een circusdirecteur. Ook de kleuren waarmee de originele kaft werd gemaakt vond ik niet zo goed gekozen. Dat maakt het boek al meteen ook een stuk ouder. Zelf is het een boek van 2003, opgekrikt naar een boek anno 2020. 

Deze opdracht was er ééntje uit mijn comfortzone.

Zelfevaluatie:

• Je kan een boek een nieuwe frisse "look" bezorgen. Goed
• De kaft is aantrekkelijk. Goed 
• Je gebruikt illustraties zonder hier in te overdrijven. Matig (misschien wat te veel)