VOORTAAK
Zonder ik het eigenlijk besef, ben ik al heel mijn leven bezig met muzische vorming. En dat uit zich in alle vlakken. Als kind wou ik de wereld ontdekken, met al mijn zintuigen.
Ik wou allerlei nieuwe dingen uitproberen. De grote wereld was erg inspirerend voor mij. Van in de kleuterschool kunstwerkjes voor mama/papa te maken tot schitteren in een dansshow. Als kind wou ik van alles wel wat proeven. Zo weet ik nog wanneer ik nog een kleutertje was, met mijn opa naar school reed en daar moest er altijd één specifiek liedje opstaan in de auto, wat wil zeggen dat muzische vorming ook prachtige herinneringen opbrengt. Ik voelde mezelf altijd al creatief, proeven van alles een beetje.
Als er iets creatiefs gemaakt moest worden, was ik altijd diegene die ze zochten. Ik probeer graag alles een keertje uit. En als het niks werd, begon ik gewoon terug opnieuw.
Op school ontplooiide ik volledig op muzisch vlak. Vaak waren er schoolfeesten, waar er dansjes in elkaar moesten gestoken worden, ook eigen liedjes werden ingezongen, kunstwerken die in de gangen werden gehangen voor het grootste feest van het jaar! De turnmeester die even zijn poppenkast bovenhaald. Als kind keek ik er erg naar uit. Alle muzische aspecten komen in die ene avond of die ene week waar je zo hard aan werkt samen.
Als klein meisje ging ik elke woensdagnamiddag dansen, in een klein dansstudiotje in het dorp. Dat gaf mij zoveel energie, even in de spotlight staan, even alle zorgen van je afdansen, niet aan school hoeven te denken. Wat was dat een mooie tijd! Mijn natuurlijke habitat was dat. Doorheen de jaren heb ik verschillende genres gedanst; van ballet tot modern, tot hip hop, ... .
En ik ben blijven doorgaan, blijven dansen. Tot ik 14 werd. En toen ben ik noodgedwongen moeten stoppen na een aantal blessures en het school dat niet meer te combineren viel. Dat viel me toen erg zwaar. Nog altijd de dag van vandaag. Maar ik geef niet op, ik wil na mijn studies zeker terug beginnen dansen, want enkel bij dat voelde ik me echt "thuis."
Naarmate de jaren vorderden, veranderde natuurlijk ook mijn muziekssmaak. Als klein kleutertje, luisterde ik vaak naar alle Studio 100 liedjes! Ik kon ze van achter naar voor als het zelf moest. Maar dat hangt dan natuurlijk weer samen met de jaren dans die ik gedaan heb, ook daar leer je nieuwe muziek kennen. Maar ook, Vlaamse tophits toen der tijd.
Denk maar aan Marco Borsato, Clouseau, ... .
Als klein meisje, ging ik elke week naar "Tien om te zien" waar allerlei optredens werden gegeven voor verschillende zangers/zangeressen. Er komen erg veel herinneringen terug, als ik denk aan deze mooie tijd. Je zag tenslotte al je idolen in het echt.
Hier heb ik nog een leuke foto van deze leuke tijd.
Wanneer ik denk ik 10 jaar was, kreeg ik voor het eerst mijn eigen radio'tje op mijn kamer met een cd. Daar luisterde ik hele dagen naar! En als ik er nu zo zit over na te denken, blijkt dat deze tijdens erg mooi waren, en dat ik de kleine herinneringen moet koesteren. Ik probeerde me open te stellen naar alle genres van muziek, want ik proef graag van alles een beetje. En dat is de laatste jaren erg veranderd mijn muziekssmaak. Ik luisterde voornamelijk naar pop liedjes, maar nooit gedacht dat ik het genre rap ook zou beluisteren. Zoals je kan zien, twee totaal andere werelden. Maar ik sta er wel voor open. Zo heb ik ook de afgelopen maanden rustgevende muziek weten te appreciëren. Ik luister er vaak naar wanneer het tijd is om naar bed te gaan. Ik zet de muziek op en val zo in slaap. Muziek was voor mij een soort medicijn, gedurende mijn hele leven al.
Dat gaat van de hartjes die gebroken werden met de triestige muziek, tot carnavalmuziek.
Weer, op hun beurt, 2 uitersten van elkaar. En dat is natuurlijk ook het mooie aan wat muziek is. Iedereen interpreteert muziek op zijn eigen manier. Muziek brengt mij tot rust een uitlaatklep.
Maar natuurlijk leer je het aspect muziek kennen op school. Door je vrienden te te bevragen wat er momenteel 'in is.'
Sommigen noemen mij soms wel eens een dramaqueen, dan denk ik misschien toch dat er een acteercarrière voor mij inzit in de toekomst? Nee hoor, als kind ging ik vaak naar verschillende shows maar natuurlijk wel voor kinderen. Naarmate ik ouder werd, viel mijn oog ook op andere genres van voorstellingen. Zo ben ik al twee keer, ja twee keer de musical 40-45 gaan kijken, ik was zo omvergeblazen door dit prachtige stuk dat ik het gewoon een tweede keer moest zien. Het verwonderde mij zo hard hoe je mij als publiek kan meeslepen in een verhaal. Ik voelde me echt op de scène. Natuurlijk gingen we met school ook naar verschillende voorstellingen kijken. Dat was even voor mij en mijn klasgenoten een moment van rust. Zo ontdek je ook de verschillende genres van een toneelstuk, het ene toneelstuk kan eerder triest zijn, terwijl de andere erg lachwekkend kunnen zijn.
Als kind, ben je erg expressief, avontuurlijk, en ik was iemand die graag ook eens voor even iemand anders wou zijn. Mij wou verkleden, en zich daar ook naar wou gedragen. Dit kan je zien in de volgende foto's.
Ook op school herinner ik mij nog momenten waar we werkten aan het aspect "drama."
Zo mochten we in het 6de leerjaar ons verkleden en gedragen zoals onze favoriete popster, geweldig toch? Als kind kijk je naar zo een dag de hele week uit! Daar zijn zelf nog foto's van. Kijk maar even hieronder.
Ook werd er bij ons in de stad carnaval gevierd, dat gebeurde erg uitbundig met alles erop en eraan. Ook de school maakte er een groot feest van. We mochten ons de hele dag verkleden, soms zelfs met zelfgemaakte kostuums, alle lessen waren geschrapt.
We mochten zelfs meestappen in een stoet. Allemaal leuke herinneringen die je niet zomaar vergeet.
Maar toch is drama voor mij nog altijd een aspect waarvoor ik mij volledig moet inzetten.
Ik heb het gevoel dat je alles dan van jezelf blootgeeft, als ik aan drama denk, denk ik meteen aan de fantastische acteurs en actrices in de film, die in de spotlight willen staan, en dan denk ik meteen bij mezelf, dit is niet hoe ik ben. Het is iets dat totaal uit mijn comfortzone gelegen is, maar desondanks dat wil ik mij er toch voor inzetten, omdat drama veel meer is dan de acteurs en actrices in een film. Je moet grenzen durven verleggen, en dat probeer ik ook. Zeker in de lessen drama op school probeer ik mij volledig te smijten, ook al zijn de dingen soms ietwat uit mijn comfortzone gelegen, ik ben leergierig, en wil er graag iets van opsteken!
Op vlak van beeld herinner ik mij vooral alle kunstwerkjes die ik maakte gedurende mijn gehele schoolcarrière. De vele vaderdagscadeautjes, moederdagscadeatjes, ... Dit brengt erg veel herinneringen naar boven. Zo herinner ik mij nog dat we in het 6de leerjaar een eigen sleutelhanger mochten maken voor papa.
Naarmate ik ouder werd en naar het middelbaar vertrok, vond ik wel dat op vlak van muzische vorming mijn leven een stukje achteruitging. Er werd op school zeer weinig aandacht aan besteed. In de week had ik één uurtje muziek, twee uurtjes plastische opvoeding, en ik wou meer! Veel meer! Maar zelfs na het derde middelbaar viel heel het muzische aspect op schoolniveau weg. Erg spijtig vond ik dit, want voor mij was dit een moment van rust, een moment om mijn creativiteit te tonen. Daarom heb ik zelf ook beslist om mijn creativiteit te gaan gebruiken, wel op een andere manier. Ik besloot zelfs om van school te veranderen en iets totaal anders te studeren. Ik ging grafische communicatie studeren, dag in dag uit leuke dingen ontwerpen, heel het creatieve proces meemaken, echt top! Maar natuurlijk moest er weer iets zijn dat tegenzat, mijn wiskunde was niet goed genoeg, daarom ben ik iets anders beginnen doen, iets waar ik ook erg veel voldoening uithaalde. En daar heb ik helemaal geen spijt van.
Door de jaren heen, ben ik ook niet gestopt met kunstwerkjes te maken voor mama/papa.
Ik ging altijd zelf aan de slag om iets in elkaar te flansen. De creativiteit kriebelde.
Maar natuurlijk gaat beeld veel verder dan enkele kunstwerkjes in elkaar flansen. In alles rondom ons zit kunst. En dat wekt erg wat vragen bij mijn nieuwsgierige zelve. Alle kleuren die we zien, hoe zijn die er gekomen? Waarom noemt de kleur blauw, blauw? Waarom niet roze? Hoe zien andere wezens kleuren? Al die dingen vraag ik me soms af. Zelfs het decoreren van je bord is kunst. De manier waarop je de patatjes op je bord legt. Het klinkt misschien lachwekkend, maar toch is het zo. En dat is wat het zo boeiend maakt, in alles zit kunst. Niet alleen in de grote dingen, maar ook de kleine dingen waar we niet bij stilstaan.
oen ik aan deze opleiding begon, keek ik ernaar uit om terug actief en meer bewust bezig te zijn met muzische vorming. Het draagt bij aan ieders kind ontwikkeling. Hoe meer ik dit stuk hier zit te schrijven, hoe meer het mij opvalt dat de muzische opdrachten/ muzische activiteiten die we gedaan hebben als kind vroeger de herinneringen zijn die we onze schooltijd overhouden. En dat is erg belangrijk, dat wij als juf/meester deze herinneringen, bagage kunnen meegeven aan de toekomstige dokters, garagisten, verpleegsters, noem maar op. Prachtig toch, als je dit als juf kan? En daar wil ik graag als juf ook deel van uitmaken. Het allergrootste plezier zou zijn dat kinderen later kunnen terugblikken op een juf die hen niet alleen iets heeft bijgeleerd, maar ook een juf die zich meegeholpen heeft bij de muzische ontplooiing van elk kind.
Daarom zal ik later, in mijn klasje erg veel aandacht besteden aan de muzische ontplooiing van ieder kind.
Nu, bijna anderhalf jaar later. Kijk ik terug op mijn muzische ontplooiing. Ik die dacht dat we door de lockdown amper kansen hadden gekregen om tijdens deze coronaperiode ons nog muzisch te ontplooien.
Wel, het tegendeel heeft het bewezen. Het heeft ons enkel alleen maar uitgedaagd om met alles rondom ons creatiever om te gaan. Zelfs met de kleinste dingen. Door de muzische bagage van vorig jaar bekijk ik de dingen ook in een ander perspectief, meer "kunstzinnig." Ik probeer meer stil te staan bij sommige dingen. Ook gewoonweg omdat we er veel mee bezig zijn in de opleiding zelf. Om ons meer te doen nadenken en te gaan kijken naar de dingen rondom ons. En elk klein dingetje is eigenlijk "kunst" of "muzisch". Ook vind ik omdat deze "grote" opdracht een opdracht is die verspreid is over een lange periode merk ik wel dat je er ook bewuster en langer mee bezig bent om ook zelf opzoek te gaan naar de muzische dingen in de kleinste dingen.
Sommige opdrachten lokten ons echt uit ons kot om het zo te zeggen om te doen, en toen dacht ik oei, moet dit echt? Ik moet grenzen gaan verleggen. Maar als ik er achteraf op terugkeek, ook bij de opdrachten van vorig jaar als nu merk ik wel dat het achteraf wel voldoening geeft dat ik het gedurft heb. Ik merk ook dat ik nu ook naast het school, de opdrachten voor het muzisch portfolio het ook soms in de kleine dingen muzischer ben beginnen aanpakken.
Bijvoorbeeld, afgelopen zomer stond ik als animator in de zomerschool in Brussel waarbij de kinderen anderstalige nieuwkomers zijn. En ik merkte toen enorm wanneer de kinderen muzisch bezig waren dat ze ook echt hun gevoelens konden uitdrukken en dat ik zo de kinderen ook beter leerde kennen. De kinderen waren zo enthousiast om de kleinste stukjes van zichzelf kwijt te kunnen in hun stukje kunst. En dat vond ik heel erg mooi om te zien.
Hieronder kunnen jullie een paar foto's zien.
Ook heb ik zelf ook ontdekt dat kunst of muzische vorming niet de perfectie is, maar dat het is iets wat je zelf moet creëren en dat maakt het juist zo waardevol. Muzische vorming lokt je letterlijk uit je kot, zet je aan het denken, laat je fantasie ook op volle toeren draaien. Door hier ook meer over te leren, besef je dat ook des te meer.
Je geeft jezelf ook helemaal bloot in sommige opdrachten, of dingen die je doet en eigenlijk zijn dit hele goede oefeningen om uit je comfortzone te treden en grenzen te verleggen. En dat merk ik zelf ook, de opdrachten die ik nu heb gekozen ten opzichte van vorig jaar lokken me veel meer uit mijn kot. Ik zou vorig jaar bijvoorbeeld nooit gekozen hebben voor de opdrachten die ik nu gemaakt heb uit mijn paniekzones, deze waren uit den boze. Maar volgend jaar ben ik er zeker van dat ik er weer anders over zal denken en zal ik erop terugkijken dat de opdrachten die ik gedaan heb uit 1 BaLo een makkie waren ten opzichte van diegene die ik dan zal kiezen in de toekomst.
Daarmee wil ik zeggen, dat je als individu, als student, als persoon hierin groeit, naarmate de tijd verstrijkt en naarmate je bezig bent met grenzen te verleggen.
Maar dit is ook iets wat een juf in wording moet kunnen! Blijven vooruitgaan en blijven groeien.